Praktyka artystyczna Radka Husaka jest realizowana w długim procesie – rozszerzonej dziedzinie druku, modelu „reverse technology” i relacji z modelem. Od digitalnego obrazu artysta powraca do futurystycznej sztuki tworzonej „ludzką ręką”, oferując odbiorcy dobre proporcje przeżywania i wiedzy. Dzięki intensywnym badaniom i eksperymentom stworzył autorską technikę „transferu pigmentu” (pigment transfer) na piaskowanym aluminium. Przebijając się przez warstwy metalu, artysta odsłania blask wnętrza materiału. W jego figuratywnych cyklach widoczny jest wpływ ponadczasowej tradycji aktu, renesansowej aspiracji do doskonałości, barokowego gestu, które wchodzą w dialog z elementami popkultury lat 50. i 60. XX wieku. Uwiedziony idealnym pięknem klasycznego świata Husak przedstawia muzę XXI wieku: młodzieńca neoromantyka. Jego ciało niczym zaprogramowana marionetka jest kierowane jedynie wolą artysty. W przedstawienia świadomie wprowadzona zostaje usterka – podwójna ekspozycja, glitch, wstrząs – która wytwarza „jąkanie cyfrowej doskonałości”. Półprzezroczyste krawędzie ciał rozmywają się i stapiają, wytwarzając zarówno somatyczną wspólnotę, jak i cielesną obcość. Artysta konstruuje swoje abstrakcyjne cykle poprzez łączenie elementów natury, fragmentaryzację z pogranicza cyfrowego snu. Twórczość Husaka jest wrażliwa, uważna i uwodzicielska. Stawia pytanie o piękno reprezentacji w epoce, w której jesteśmy „czytani przez maszyny”. Swoją pracę traktuje jako wprowadzanie porządku w chaotyczny świat, wnoszenie piękna tam, gdzie jest brzydota. Jego figury, przekraczając granice cielesności, stają się boskimi maszynami oferującymi moment zachwytu. Husak chce tworzyć coś większego od siebie – sztuka jest dla niego sublimacją. Wejście w kontakt z pracami artysty pozwala doświadczyć, że w wielowymiarowej rzeczywistości to, co widzialne, i to, co ukryte, przenika się wzajemnie. Niepoznawalna empirycznie dziedzina cielesności jest bezpośrednio połączona z widzialnym światem niższym. Otwiera drzwi na namysł nad cielesnością w czasach triumfu technologicznej reprodukcji i mediów syntetycznych.