Podział Półwyspu Koreańskiego, utworzenie dwóch państw koreańskich, a ostatecznie wojna koreańska (1950-53) przyczyniły się do powstania silnego antagonizmu między Republiką Korei a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną. Przez dekady oba państwa rywalizowały o prawo do reprezentowania jednego narodu koreańskiego. Idea pojednania pojawiła się w latach 70. XX wieku, jednak do samego historycznego szczytu międzykoreańskiego doszło dopiero w 2000 roku. Przesunięcie w czasie dialogu wynikało z nasilenia się obawy władz KRLD o upadek reżimu – szczególnie w obliczu rozpadu ZSRR i umacniania się pozycji gospodarczej Korei Południowej.
Relacje międzykoreańskie charakteryzują dwa bieguny: idea zjednoczenia (obecnie coraz częściej rozumianego jako bliska współpraca o specjalnym statusie) oraz obawa władz KRLD o upadek reżimu i wchłonięcie Korei Północnej przez Koreę Południową. Wpływa to na cykliczność rozwoju dwustronnych stosunków: od dialogu do konfrontacji i eskalacji napięcia, by ponownie powrócić do rozmów. Wpływ na relacje międzykoreańskie ma nie tylko sytuacja wewnętrzna w każdym z państw, ale także przemiany na arenie międzynarodowej.
W ostatnich latach za sprawą pokojowej polityki prezydenta Moon Jae-ina oraz szczytu z udziałem przewodniczącego Kim Jong-una i prezydenta Donalda Trumpa wydawało się, że budowanie trwałego pokoju na Półwyspie Koreańskim jest możliwe. Dialog załamał się jednak, a nowy południowokoreański prezydent Yoon Suk-yeol oświadczył, że utrzymanie pokoju możliwe jest wyłącznie przez siłę. Rok 2024 został rozpoczęty deklaracją przywódcy KRLD o wyczerpaniu się formuły dialogu, a także samej idei zjednoczenia. Co to oznacza dla relacji międzykoreańskich – i jakie jest ryzyko wznowienia wojny koreańskiej?